22 września 1951 roku w Anglii urodził się wokalista rockowy David Coverdale.Sławę zyskał przede wszystkim jako frontman zespołu Deep Purple (w latach 1973-75), a następnie jako wokalista swojego zespołu Whitesnake,który działa z przerwami do dziś.
Dzięki swemu mocnemu i bluesującemu głosowi został przyjęty do Deep Purple zastępując samego Iana Gillana.Nagrał z tym zespołem trzy płyty studyjne(z których najwyżęj oceniono ,,Burn''z 1973 roku) i kilka koncertowych.Dzielił swoje partie wokalne z Glennem Hughsem.
Po rozstaniu z Deep Purple wydał dwa albumy solowe,a potem stworzył heavy rockowy Whitesnake.Już pierwsze płyty z przełomu lat 70-tych i 80-tych przyniosły przeboje: ,,Walking in the shadwo of the blues'', ,,Love hunter'', ,,Fool for your loving'', ,,Ain't no love in the heart of the city'', ,,Ready and willing''.
W latach 80-tych,po zmianie składu,Whitesnake pożeglował w rejony mocniejszego i mniej bluesowego grania.Posypały się kolejne przeboje takie jak ,,Slide it in'', ,,Love ain't no stranger'', ,,Slow an' easy'', ,,Guilty of love''.
Wielkim sukcesem okazały się płyty ,,1987'' oraz ,,Slip of the tongue'' na których zagrali między innymi Steve Vai,Adrian Vandenberg i występujący na wcześniejszych płytach John Sykes''.
Dużą popularnością cieszyły się nagrania ,,Still of the night'', ,,Cryiing in te rain'', ,,Here I go again'', ,,Your gonna break my heart again'', ,,Is this love?''.
W 1993 roku Coverdale połączył swoje siły z Jimmym Pagem i powstała świetna rockowa płyta ,,Coverdale/Page'',która przyniosła wiele wspaniałych kompozycji takich jak ,,Shake my tree'', ,,Take me for a little while'', ,,Feeling hot'' ,,Don't leave me this way'' czy też ,,Whisper a Prayer for the Dying".
Dopiero po 8 latach wyszła kolejna płyta Whitesnake,znacznie bardziej bluesowa - ,,Restless heart''(z takimi znanymi nagraniami jak ,,Too many tears'', ,,Take Me Back Again" czy też utwór tytułowy).
W 2002 roku David wydał swój pierwszy od 22 lat solowy album ,,Into the light''. Potem niespodziewanie reaktywował Whitesnake(początkowo na koncerty). Po wydaniu dwóch płyt koncertowych przyszedł czas na albumy studyjne : ,,Good to be bad'' i ostatni ,,Forevermore''. Zespół powrócił do swoich muzycznych korzeni pomimo tego,że wspomniane wyżej płyty nie przyniosły wielu przebojów.
|
