.::MUZOL::. - Recenzja: PERCIVAL SCHUTTENBACH ''MNIEJSZE ZŁO'' (2015)

PERCIVAL SCHUTTENBACH ''MNIEJSZE ZŁO'' (2015)

Percival Schuttenbach ponownie uderza! Tym razem formacja postanowiła stworzyć płytę bardziej dynamiczną, momentami wręcz thrash metalową! Teksty na albumie bazują na starych polskich legendach, przypowieściach oraz ludowych historiach udokumentowanych przez Oskara Kolberga.

Już skoczny, niemal punkowy ‘’Oberek’’ daje dobre pojęcie o tym, czego możemy się spodziewać w dalszej części płyty. ‘’Oj tam na mori’’ poraża swą dynamiką i demonicznymi krzykami w refrenach. Growlująco – blackowy duet wokalny Mikołaja Rybackiego i Chrisitiny Bogdanovej naprawdę robi wrażenie. Utwór na pewno idealnie sprawdzi się na koncertach.

Bardziej złożoną formę ma, pełen wewnętrznego napięcia, ‘’Żmij i dziewczyna.’’ Przeszywający głos Christiny może kojarzyć się z poczynaniami samego Daniego Filtha! Oczywiście należy też zwrócić uwagę na profesjonalnie zaaranżowane, chóralne partie wokalne. Kompozycję wieńczy płaczliwa gra skrzypiec.

Sporym zaskoczeniem dla fanów zespołu będzie utwór ‘’Dzierzba’’, w którym dominują dźwięki fletu oraz wiolonczeli. Zaczyna się jak melancholijna ballada, aby potem szybko nabrać metalowego ciężaru. Złowrogo brzmi ‘’I nie wrócił…’’, z demonicznymi szeptami oraz odjechanymi melodiami potęgującymi nastrój obłędu. Bardzo patetycznie robi się w ‘’Miodunce’’, zbudowanej na sabbatowym riffie gitary. Percial Schuttenbach po raz kolejny potwierdza, że potrafi budować muzyczny suspens.

‘’Martwe zło’’ to osobliwe połączenie tradycyjnych ludowych melodii z klasycznym thrash metalem. Warto zwrócić uwagę na tekst utworu, który ma formę quasi dramatu (z Demonami oraz Młodym w rolach głównych). Wykrzykiwane przez Młodego wulgaryzmy nadają piosence dość rubasznego i groteskowego charakteru. Nieco wytchnienia od muzycznych szaleństw przynosi metalowy walczyk w postaci ‘’Tridam.’’

Na sam koniec kolejna niespodzianka – słynna ‘’Cantara’’ z repertuaru Dead Can Dance. Muszę przyznać, że percivalowa wersja tej kompozycji brzmi niemniej intrygująco niż oryginał. Główny temat jest zagrany przez gitarę i wiolonczelę – może się to kojarzyć z dokonaniami Apocalyptyki. Charakterystyczny refren został zaaranżowany zaś w ludowy sposób. Finał jest bardzo burzliwy: dziwaczne krzyki, płacze i ogólny chaos…

‘’Mniejsze zło’’ jest albumem dojrzałym, bardziej spójnym i uporządkowanym aranżacyjnie niż ‘’Svantevit.’’Perciaval Schuttenbach potrafią zaskakiwać niecodziennymi pomysłami oraz mieszaniem różnych muzycznych stylistyk. Na pochwałę zasługują: atrakcyjna oprawa graficzna oraz zamieszczone w książeczce ilustracje i komentarze, wprowadzające w klimat poszczególnych utworów. Warto zagłębić się w ten dziwny i niesamowity świat słowiańskich dźwięków.