.::MUZOL::. - Recenzja: DYBUK - ''POŻOGA'' (2023)

DYBUK - ''POŻOGA'' (2023)

Dybuk to szczecińska formacja w skład której wchodzą muzycy grup The Analogs, Anti Dread i Cruentus. Ekspresjonistyczna okładka płyty pokazuje, że będziemy mieć do czynienia z estetyką brzmieniowego brudu i programowej prostoty. Same tytuły utworów (‘’Nadchodzi rzeź’’, ‘’Ropień’’, ‘’Jak maszyny kopią grób’’) zdradzają inspiracje turpizmem i nihilizmem (tak bardzo charakterystycznym dla punk rocka).

Po mrożącym krew w żyłach intro ‘’Noszę Twoje martwe ciało’’ Dybuk płynnie przechodzi do crast punkowej jazdy w postaci szybkiego ‘’Krwawiące dłonie.’’ Brudne gitarowe riffy, galopująca perkusja i ekspresyjny wokal to wyznaczniki stylu zespołu.

W energetycznych ‘’Nadchodzi rzeź’’ i ‘’Otchłań’’ słychać inspiracje twórczością wczesnego Celtic Frost. Dzikość i drapieżność jest obecna w utworze ‘’Ropień’’, który jest nasycony nihilistycznym spojrzeniem na ludzki byt:

‘’Przegrane życie, samotny wrak, więzień nałogów, na zawsze sam
Brak woli walki, stracony czas, bierna agresja, paniczny strach.’’

Na płycie wyróżnia się apokaliptyczny ‘’Jak maszyny kopią grób’’, z mocnym, ateistycznym tekstem krytykującym wiarę w Boga:

‘’Bezwład tworzy urojenia
Oślepieni niosą krzyż
Tracą godność dla zbawienia
Umierają, aby żyć.’’

Dla odmiany ‘’Przyjemność’’ to wolny i posępny utwór malujący ponury obraz otaczającego nas świata:

‘’Agonia zwierząt, czystki etniczne
Morderczy wyzysk, kres
Zatruta woda, system kastowy
Upadły, nędzy świat’’

‘’Powróz’’ to z kolei najszybszy utwór na płycie z niepokojącymi frazami:

‘’Bez wzruszenia zaciskam sznur
Bez wzruszenia dotykam ostrza.’’

Podoba mi się zróżnicowany nastrojowo, ‘’Upragniony raj.’’ W tym utworze dzieje się naprawdę wiele (ciekawe gitarowe riffy, interesujące zmiany tempa).

Reasumując – Dybuk mają pomysł na siebie. Zarówno muzyka jak i teksty współgrają ze sobą. Fakt – jest to prosta, brudno brzmieniowo płyta, która początkowo może odpychać słuchacza. ‘’Pożoga’’ zyskuje po kilku wnikliwych przesłuchaniach. Podoba mi się oprawa graficzna album – między innymi dołączony plakat z logo zespołu i, na odwrocie, z tekstami. Myślę, że Dybuk mogą sporo namieszać na polskiej scenie niezależnej.