Zapraszam do posłuchania naszego utworu "Oddmenout". Utwór zaczyna się od ciszy, zatem proszę o cierpliwość.
Naucz się:
Aktualnie online
Gości online: 3
Użytkowników online: 0
Łącznie użytkowników: 20,154 Najnowszy użytkownik: pcptydit74
Ankieta
SYMBOLICAL - ''HOPE FOR AERIST'' (2025)
Polska death metalowa horda pod nazwą Symbolical uderza ponownie. To już szóste wydawnictwo w dyskografii zespołu, który zaistniał w świadomości fanów dziesięć lat temu. Muzycznie i tekstowo to nadal stary, dobry Symbolical. Tak jak w przypadku poprzednich wydawnictw na okładce znajdziemy obraz Wiliama Blake’a.
Grupę charakteryzuje potężne, bardzo masywne brzmienie i stylowe growle Cymera. On także jest kompozytorem wszystkich utworów na płycie (naturalnie za ostateczny kształt odpowiadają także pozostali muzycy). W odróżnieniu od innych deathowych ekip warto zwrócić uwagę na filozoficzne teksty o życiu.
Symbolical uderzają od razu – po posępnym intro w postaci ‘’Let there be no light’’ następuje zmasowany atak gitarowych riffów oraz precyzyjnie grającej perkusji (na niej gra sam Daray – znany choćby z Vader) w kompozycji ‘’Deadly sins of the soul’’. Wściekłe, pełne gniewu growle Cymera doskonale pasują do tego typu muzyki. Uwagę zwracają całkiem melodyjne, chóralnie odśpiewane refreny.
Symbolical są niczym buldożer – jadą cały czas naprzód i zgniatają wszystko, co spotkają na swoje drodze. Co ciekawe, agresywnej muzyce w ‘’Flames of Eden’’ towarzyszą damskie wokalizy Clawdi (z Hellrose). Gościem na płycie jest także Cezar z Christ Agony.
Zespół to dobrze naoliwiona maszyna o czym można się przekonać słuchając mocarnego ‘’A new breath of the universe.’’ Tutaj Morbid Angel spotyka się z Behemothem. Zresztą wokale Cymera nieraz przypominają mi manierę wokalną Nergala.
Na pochwałę zasługują melodyjne i płaczliwe partie gitary solowej Cymera. Kojarzy mi się to trochę z estetyką Paradise Lost. Jednym z moich faworytów na płycie jest ‘’Ruins of the divine heart’’, zbudowany na bardzo chwytliwych riffach gitar.
Podoba mi się muzyczna tetralogia na którą składają się: Only flame, Throne of despair, Feed the beast i The hammer’s sorrow.’’ Tutaj Symbolcial po mistrzowsku przechodzą od delikatnych dźwięków do pełnych brutalności przejść. Czasami robi się nawet blackowo (choćby w pierwszej i drugiej części).
To świetnie brzmiąca i wyprodukowana płyta death metalowa. Poraz kolejny Symbolical potwierdzają swoją klasę. Myślę, że tę płytę można spokojnie postawić obok innych deathowych zagranicznych krążków. Kto jeszcze nie widział zespołu na żywo, to gorąco polecam.
